W pierwszą sobotę lutego spotykamy się na Wielkim Charytatywnym Balu Infrastruktury i Budownictwa.
To już czwarta edycja tego wydarzenia, co jeszcze bardziej dopinguje nas do wytężonej pracy nad programem i elementami, którymi postaramy się Państwa zaskoczyć. W tym roku gościmy w pięknym i chyba najbardziej klasycznym hotelu naszej stolicy – w Sheraton Grand Warsaw, który po remoncie powita Państwa odświeżonymi wnętrzami.
Wszystkie nasze działania łączymy, aby zrealizować niezwykły cel charytatywny i pomóc najmłodszym – tym, którzy tej pomocy najbardziej potrzebują. Przygotowana dla Państwa aukcja wybranych dzieł sztuki i prac artystycznych pomoże nam zebrać środki finansowe i przekazać całkowity dochód na rzecz Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce.
Tegoroczny Bal nie mógłby się odbyć w tej formie, gdyby nie wsparcie finansowe naszych Partnerów. W tym roku są z nami:
– Palisander – nasz Partner Strategiczny
– Budimex, Sika, Toyota Okęcie – Partnerzy Główni Balu
– EIB, Erbud, Layher oraz Wittchen – Partnerzy
Poniżej znajdą Państwo prezentację wszystkich dzieł sztuki pozyskanych na tegoroczną licytację, którą poprowadzi Pani Anita Wolszczak-Karasiewicz, właścicielka domu aukcyjnego Art In House. Zapraszamy do zapoznania się z dziełami oraz sylwetkami ich Twórców. Ogromnie liczymy na Państwa otwarte serca i hojność podczas aukcji, za co w imieniu Dzieci – dziękujemy.
Do zobaczenia na Wielkim Charytatywnym Balu Infrastruktury i Budownictwa.
Anna Luteracka – Drabiny Szczęścia, drewno, ceramika malowana, szkliwiona, metal, wym.: 40 x 37 x 20 cm
„Drabiny szczęścia” należą do cyklu „Kruchomiękkich” – rzeźb łączących delikatność ceramiki i naturalną strukturę drewna, pozyskiwanego przez artystkę z europejskich rzek. Anna Luteracka staje się w nich kreatorką cywilizacji złożonych z miniaturowych domków, których mieszkańców nie jesteśmy w stanie zobaczyć. Kruchomiękki świat jest tajemniczy i efemeryczny – zupełnie jak prowadzące do niego drabiny na sznurkach.
Anna Luteracka (ur. 1967) to artystka o wykształceniu pedagogicznym, ale większą część życia zajmowała się rzeźbą, tkaniną unikatową oraz ceramiką użytkową. Od 1998 roku prowadzi Letnią Galerię-Atelier w Inowłodzu zaś w latach 2000 – 2003 prowadziła “A rebours” – Teatr Mebli Ekscentrycznych. Od 2015 roku na stałe mieszka w Inowłodzu i tu tworzy swoje obiekty.
Anna Malinowska, Klify Moheru, akryl na płótnie, wym.: 150 x 150 cm
„Klify Moheru” wyrażają fascynację autorki naturą; na obrazach Malinowskiej przyroda jednak porzuca swój drapieżny charakter na rzecz harmonii, spokoju i ciszy. Zamiast zwalczać się wzajemnie, gatunki współpracują ze sobą w celu stworzenia doskonałej kompozycji wyłaniającej się z błękitu. W zwierzęcej utopii to sztuka staje się celem samym w sobie.
Anna Malinowska (ur. 1965) jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) w Gdańsku na kierunku Grafiki i Malarstwa. Dyplom z malarstwa uzyskała w 1991 r. w pracowni prof. Kiejstuta Bereźnickiego. Uprawia malarstwo i rysunek. Nigdy nie była związana z żadną grupą artystyczną. Pracuje indywidualnie.
Dariusz Grajek, Piramida zwierząt, akryl na płótnie, wym.: 160 x 120 cm
Jak twierdzi sam artysta, malowanie przypomina wojnę – należy zmierzyć się z białym płótnem, a następnie wywołać eksplozję kolorów. „Piramida zwierząt” wpisuje się w charakterystyczne dla artysty horror vacui: mnogość szczegółów wciąga widza w wizualną grę, zaś żywa, ekspresyjna kolorystyka nie daje o sobie zapomnieć. Im dłużej patrzymy na obraz, tym bardziej ciekawa staje się malarska opowieść…
Dariusz Grajek (ur. 1964) przez większość swojego życia związany był z Poznaniem, w którym wychował się oraz ukończył Malarstwo na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Andrzeja Leśnika. Obecnie mieszka w Swarzędzu. Uprawia malarstwo sztalugowe, ścienne oraz rysunek.
Specjalny dar od firmy Palisander – obraz, który został już raz wylicytowany 2 lata temu. Pamiętajmy, że dobro powraca, wystarczy mu pomóc 😊
Andrzej Fronczak, Incertim ibi, technika własna, wym.: 70 x 100 cm
Obraz: Miasto widmo tonie we mgle jak w pajęczej sieci; opuszczone, post apokaliptyczne wieżowce odsłaniają przed nami swój szkielet, broniąc się przed upadkiem. Fronczak jest bezlitosny w swojej wizji twórczej, prezentując świat jak z płócien Beksińskiego: ponury, dekadencki, bliski śmierci. Mimo tego, od tragicznego finału ciężko odwrócić wzrok – jego niepodważalne piękno intryguje nas swoim łabędzim śpiewem.
Andrzej Fronczak – artysta, który pierwsze płótna stworzył w …wojsku. Jego talent zaowocował przyjęciem go do Związku Polskich Artystów Plastyków, odznaczeniem Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczno-kulturalną, oraz obecnością na rynku sztuki. Sam podkreśla, że w twórczości frapuje go ciągłe poszukiwanie
Dominik Smolik_Eloe, akryl na płótnie, wym.: 170 x 170 cm
„Eloe” to postać z poematu Juliusza Słowackiego – anioł o duszy i urodzie kobiety. Narodzony z łez Chrystusa, doskonale zna gorycz cierpienia; jest opiekuńczy i potrafi kochać. W malarstwie Smolika Ele nie posiada postaci – wyrażona jest za pomocą barw i abstrakcyjnych kształtów. Cielesne kolory, czerwień i róż, zostają przełamane niebiańskim błękitem i wzniosłą żółcią. Czy jest lepszy sposób, by ukazać dwoistą naturę kobiety-anioła?
Dominik Smolik (ur. 1982) studiował na Wydziale Malarstwa Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, w pracowniach prof. Romualda Oramusa, prof. Romana Łaciaka i prof. Grzegorza Bednarskiego. W 2008 roku ukończył Studium Podyplomowe Politechniki Krakowskiej z zakresu Architektury, Konserwacji i Aranżacji Wnętrz Obiektów Sakralnych. Brał udział w wielu krakowskich wystawach oraz w Międzynarodowym Plenerze w Rawennie w 2007 roku.
Jacek Opała, Dziewczyna z pióropuszem 2, ceramika szamotowa, wym.: 100 x 100 x 35 cm
„Dziewczyna z pióropuszem” to praca wielowymiarowa: po pierwsze lekka wizualnie mimo ciężkiego materiału, po drugie surowa formalnie przy jednoczesnym nawiązaniu do bolesławieckiego wzornictwa. Nakrycie głowy staje się dla ceramicznej dziewczyny wręcz oddzielnym, żywym organizmem, który dynamicznie faluje na wyobrażonym wietrze – jak statek na niebie.
Jacek Opała (ur. w 1970 w Bolesławcu na Dolnym Śląsku) zaczął rzeźbić w glinie w 2009 roku. Jego własne prace łączą harmonię idealistycznej formy z kombinacją zdobień, kolorów, dodatków czy zniekształceń. Swoje rzeźby wystawiał w wielu galeriach w Polsce i za granicą (m.in. w Czechach, Niemczech, Holandii i USA). Brał udział w II festiwalu Art Pasion (gdzie zdobył Grand Prix), Artavita Contests, Art Week w Nowym Jorku, Art Fair w Rzymie. Jego twórczość opisywano w mediach Hong Kongu.
Konrad Hamada, Zachód słońca, olej na płótnie, wym.: 40 x 120 cm
„Zachód słońca” przywołuje ma myśl tradycję klasycznego malarstwa realizmu, w którym światło odgrywało rolę spoiwa dla całej kompozycji. Konrad Hamada jest bez wątpienia tradycjonalistą formalnym, wiernym zasadzie odwzorowania natury w całej jej krasie. Mimo tego, artysta dodaje do swojego płótna odrealniony pierwiastek, który roztacza przed widzem wizję natury „wzorcowej” – taką, jaką chcielibyśmy oglądać zza naszych okien.
Konrad Hamada (ur. 1981) to malarz, reżyser, scenarzysta oraz członek Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej (dyplom 2005) oraz Wydziału Reżyserii w Krakowskiej Szkole Filmu i Komunikacji Audiowizualnej (dyplom 2010). Uprawia malarstwo olejne i akwarelowe, których dominującym tematem jest pejzaż. Trenuje amatorsko kulturystykę i kickboxing.
Kraków, Lato I, akwarela na papierze, wym.: 70 x 100 cm
Akwarelowy Kraków Krzysztofa Ludwina nie różni się od leniwych, południowych miast: ściany doskonale zarysowanej architektury ogrzewają się w promieniach letniego słońca; miejski zgiełk rozpływa się w żarze barwnych plam, zaś niebo nad kamienicami bez przerwy zachwyca włoskim błękitem. W Krakowie Ludwina nigdy nie pada deszcz – nawet na Brackiej.
Krzysztof Ludwin (ur. 1962) to architekt i nauczyciel akademicki. Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej (1981-1987) i studiował również na Wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych (1987-1988). Od 1995 roku pracuje na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby. W 2006 roku uzyskał tytuł doktora. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, specjalizując się w akwareli. Prestiżowy magazyn francuski Pratique des Arts zaliczył Krzysztofa Ludwina do grona 50 najlepszych współczesnych akwarelistów.
Krzysztof Kopeć, Most zaufania, technika własna na płótnie, wym.: 100 x 100 cm
Abstrakcje Krzysztofa Kopcia wyrastają ze śląskiego krajobrazu, w którym architektura przemysłowa na stale wrosła w przyrodę. Według artysty, rudość, szarość i błękit stały się w nim połączeniem doskonałym, które dla większości osób pozostaje niezauważalne – dlatego artysta eksponuje je w swoim malarstwie wyłącznie przy pomocy barw oraz form organicznych. Takie są właśnie kolory Śląska!
Krzysztof Kopeć (ur. w 1972 roku) to absolwent Instytutu Sztuk Pięknych na Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie (dawniej Instytut Wychowania Artystycznego WSP w Częstochowie) W 1999 roku uzyskał dyplom ze specjalizacji malarstwa w pracowni prof. Wincentego Maszkowskiego. W 2002 roku ukończył Podyplomowe Studium Rysunku i Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (pracownia u prof. Leszka Mickosia). Wybrany do promocji projektu – rejsu dookoła świata promującego Polską Sztukę, Kulturę i Gospodarkę przez fundację Dumni Polską i Art Imperium.
Magdalena Kępka, Zaułek w Baszce, olej na płótnie, wym.: 80 x 120 cm
Chorwacka Baška to urokliwe miasto na wybrzeżu wyspy Krk; artystka porzuca jednak nadmorski brzeg, aby zaprosić nas na eskapadę po wąskich uliczkach starówki. Bałkańska architektura wyrasta wprost z surowego płótna, który pozostawiony jest bez farby – barwa podobrazia zostaje wykorzystana do stworzenia „piaszczystego” klimatu bałkańskiej wyspy. Aż chciało by się wejść do wnętrza obrazu…
Magdalena Kępka (ur. 1977) to absolwentka Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa we Wrocławiu i Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Tworzy w oleju i akrylu, a głównym tematem jej prac jest polski pejzaż, marynistyka oraz architektura gorącego południa. Przez półtora roku mieszkała również w Hiszpanii, gdzie z powodzeniem kontynuowała swoją przygodę z malarstwem uczestnicząc w życiu artystycznym tego kraju. Brała udział w wielu krajowych i międzynarodowych konkursach malarskich, plenerach oraz licznych wystawach pokonkursowych.
Rafał Knop, Madame Ev 09 z cyklu Swimming pool, olej na płótnie, wym.: 120 x 120 cm
Cykl „Swimming Pool” swoją stylistyką nawiązuje do amerykańskiego realizmu lat 50. i 60. XX wieku, kiedy „american dream” przyjmował formę luksusowej willi z basenem, ulokowanej w kalifornijskim krajobrazie. Oczywistym odniesieniem dla obrazu jest twórczość Edwarda Hockneya, za którym Rafał Knop podąża swoją własną ścieżką. W przypadku powyższego obrazu, centrum kompozycji staje się kobieta – piękna, młoda i beztroska; esencja całego cyklu artysty.
Rafał Knop (ur. 1970) jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku Białej. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa, w pracowni prof. J. Walczaka. Artysta pracuje głównie w technice olejnej. Jest pasjonatem sztuki antycznej i surrealizmu, kocha Toskanię i białe szaleństwo. Od kilku lat dzieli swój czas pomiędzy Polskę i Toskanię, gdzie co roku organizuje plenery artystyczne dla artystów amatorów i profesjonalistów. Artysta jest miłośnikiem jazzu i muzyki klasycznej, smakoszem win i slow food.